قلاب نئودمیومی

شاید این روزها "آهنربای نئودیمیومی" یک واژه جدید تبلیغاتی در بازار تجاری به خصوص ایران باشد و با یک جستجوی ساده در اینترنت  میشه اطلاعات خوبی راجع به اون پیدا کرد اما بیشتر این سایت‌ها تبلیغات و فروشگاه‌های مربوط به اون هستن و کمتر به استفاده و کاربردهای وسیع اون توجه شده. در ادامه دو تا از تجربه‌های خلاقانه از این شی جالب رو براتون تعریف میکنم. 

 تو "ویکی پدیا" نوشته بود: "آهنربای نئودمیومی" (که آهنربای نئو یا نیب یا اَبَر آهنربا هم گفته می‌شود) از گونه آهنرباهای عناصر-کمیاب است که کاربردهای زیادی دارد. این آهنربای دائم یا پایدار معمولا از آلیاژ آهن، نئودمیوم و بروم با ساختار کریستالی چهاروجهی ساخته می‌شود. این موجود قیمتی (نسبتا گران) و دوست داشتنی در سال 1982 (1360 شمسی) توسط کمپانی‌های جنرال موتورز و سومیتومو تولید شد.

این محصول به شدت میدان مغناطیسی قوی در حجم متراکمی ارائه می‌کند و به اشکال و ابعاد بسیار متنوعی با عیارهای مختلفی (اندازه‌گیری برحسب تسلا) ساخته می‌شوند. یک مشکل آن خوردگی و زنگ‌زدگی است که برای محافظت آن را با پوشش نازکی از گالوانیزه یا نیکل براق می‌پوشانند. مشکل دیگر ناپایداری در دمای زیاد است (معمولا بیشتر از 85 درجه رفته رفته خاصیت آن کم می‌شود). تعدادی از کاربردها: ساخت قطعات کامپیوتر مثل هارد دیسک، انواع سی‌دی و دی‌وی‌دی پلیرها، هدفون و اسپیکر، قفل درب‌ها، انواع موتورهای الکتریکی و ... حوزه‌های کاربردی جدیدتر: گیره‌های جواهرسازی، سازه‌ها و اسباب‌بازی‌های کودک، محصولات ورزشی، صنایع پزشکی مانند MRI (تصویربَرداری شدید مغناطیسی) و....

خب حالا بطور خلاصه کارهایی که با اینگونه آهنرباها انجام دادم رو توضیح میدم.

تجربه 1: شاید برای شما هم اتفاق افتاده باشه که اشیا فلزی کوچکی مثل سنجاق، میخ، قاشق، گیره لباس و... تو جاهای غیرقابل دسترسی مثل چاه کفشوی آشپزخونه، حموم، شکاف دیوار و... گیر کرده باشه و سعی کنید درش بیارید ولی با سختی انجامش بدید. خب این آهنرباها با قدرت جذب زیاد و حجم کوچکی که دارن؛ میشه ازشون بعنوان یک قلاب ساده و مؤثر استفاده کرد. اونو داخل یک نایلون یا سر یک سیخ فلزی قرار بدید و به اجسام محصور فلزی گیر افتاده نزدیک کنید و با این کار به سهولت میشه اون شی نگون بخت رو نجات داده و چاه بیچاره رو از خفگی خلاص کنید .

تجرربه 2: اینم لینکی که با این آهنربا یک مینی‌ژنراتور ساخته بودم.

توصیه1: غلاف یا روکش نازک روی آهنربا خیلی حساسه. فشار آوردن، سائیدن، ضربه زدن، چسب زدن باعث می‌شه این روکش پوسته پوسته و نهایتا جدا یا کنده بشه. دور هر کدوم از اونا رو با چسب نواری با چسبندگی کم بپوشونید تا در صورت سهل‌انگاری، کمتر آسیب ببینه.

توصیه2: این آهنربا میدان مغناطیسی بسیار قوی در اطراف خودش داره پس اونو به وسایل الکترونیکی مثل مانیتورها، نوارهای ویدئویی، فلاپی، تلفن همراه، کارت‌های بانکی و... نزدیک نکنید که ممکنه خرابشون کنه.

دروغ بزرگ: تو سایت‌ها و ویدئوهای زیادی اشاره شده که نوع مونوپُل یا حتی خود این آهنرباها می‌تونن سبب حرکت دائمی بشوند و نهایتا الکتریسیته‌ی رایگان بدون صرف هیچگونه سوختی تولید کنند. این حرف از نظر علمی (قانون اول ترمودینامیک) رد شده است. ثانیا اگر اینطور بود هیچوقت روی انرژی‌های زمین‌گرمایی، خورشیدی و... این همه سرمایه گذاری نمی‌کردند.

نظر شما چیه؟!

لطفا شما دوست عزیز هم، اگر تجربه یا استفاده‌های خلاقانه‌ای با چنین شی جالبی رو دارید؛ اونو با بقیه به اشتراک بگذارید.

قیمت: هر عدد آهنربا (2.5 در 20 میلیمتر) در بازار در سال 93 پنج هزار تومن بود.

موفق و پاینده باشید.